Türkiye’de komünistlerden liberal demokratlara kadar siyasi anlamda geniş bir yelpazeyi oluşturan devrimci-demokratik bir muhalafet potansiyeli mevcut. Bu yelpaze içinde yer alan tüm farklı siyasi güçler doğal olarak iş ve eylem birliklerinin yanısıra kendi siyasi çizgilerini de toplum içinde yaygınlaştırmaya çalışıyorlar. Bundan daha doğal bir edinim olamaz. Ve de bunu kimse yasaklayamaz.
II. Kadri Erol Yoldaş Komünist Hamle’si ikinci ayını tamamladı. İki aylık dönemde varolan temel parti örgütlerimizin çalışmalarının iyileştirilmesi ve onların işyerleri ile yerellerde politik faaliyetlerinin niteliksel olarak geliştirilmesi konularına yoğunlaştık. Yanısıra, bu çalışmaların sonucunda elde ettiğimiz deneylerin yeni oluşan temel parti birimlerine aktarılması çabası çalışmalarımızın çerçevesini belirledi.
Türkiye’de komünist adını kullanarak örgütlenen yirmiden fazla yasal parti, yasadışı parti, grup, dergi, gazete ve dernek var. Aralarında kimileri de partimizin adını kullanıyor ve yasal olarak faaliyet yürütüyor. Bunun böyle olmasının asıl nedeni aradaki ideolojik farklılıklardır.
Son birkaç yılda ülke politikalarında ciddi değişikliklere bağlı “yenilikler” yaşanıyor. Çok fazla geçmişe girmeden sadece birkaç anımsamada bulunalım.
Yazımızın geçen sayıda yayınlanan birinci bölümünde işçi sınıfının içinde bulunduğu çalışma ve yaşam koşulları ile, burjuvazinin neo-liberal politikalar eşliğinde sınıf mücadelesini manipüle etmek için ürettiği yöntemlere değinmiştik. Bu sayıda ise, burjuvazinin bu manipülasyonları ve işçi sınıfı üzerinde yarattığı yanıltıcı etkiyi aşmak açısından işçi sınıfının politik örgütünün nasıl bir yaklaşım geliştirmesi gerektiği üzerinde duracağız.
2016/17 yılında birincisi uygulanan Hamle bu yıl ikinci kez uygulanacak. Geçen yıl önümüze koyduğumuz hedeflere kısmen ulaştığımızı tespit ediyoruz. Bunu öznel olduğu kadar nesnel nedenleri de var. Bu yıl II. Hamle döneminde bu eksikliklerimizi tamamlamayı önümüze hedef olarak koymaktayız.
Geçen yıl I. Hamle hedeflerimizi hatırlayalım;
Bir: Likidasyonu kırma sürecinde yaratılan nitel gücü nicel güce yükseltmek.
Sovyetler Birliği ve Dünya Sosyalist Sisteminde karşı-devrim otuzuncu yılına yaklaşıyor. Fakat Polonya’da CIA destekli “Solidarnoş” hareketinin, Sovyetler Birliği’nde karşı-devrimci muhalefetin “yenilenme” adıyla etkinliğinin arttığı, Macaristan, Çekoslovakya ve Demokratik Almanya’da özellikle katolik kiliseleri üzerinden karşı-devrim hareketlerinin su yüzüne çıktığı dönem 30 yılını tamamladı. Ülkemizde de TKP’nin likidasyonunda üçüncü evreye işaret eden “Dönüşler” üzerinden 30 yıl geçti.
Türkiye’nin en eski partisi TKP 10 Eylül 1920’de kurulmuştur. TKP, 1917 Büyük Ekim Sosyalist Devrimi’nin etkileri ve Anadolu’da başlatılan Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın ateşleri içinde doğmuştur.
TKP’nin Kuruluş Kongresi’nde onaylanan birinci programı, Ulusal Kurtuluş Savaşı’na katılarak, bu savaşı Sosyal Kurtuluş Savaşı’na yükseltme mücadelesinin programıdır.
Türkiye Komünist Partisi’nin 97. kuruluş yıldönümünü ağır baskı, terör ve diktatörlük koşullarında karşılıyoruz. Hangi koşullarda savaştığımızı bu yazıda ele almamız partimizin yayınlarını izleyenler için bir tekrardan öteye geçmeyecektir. Mesele bu koşullardan nasıl çıkılacağı, işçi sınıfının ve yoksulların bu mücadelede nasıl bir rol üstlenecekleri konusudur.
