Sovyetler Birliği ve Dünya Sosyalist Sisteminde karşı-devrim otuzuncu yılına yaklaşıyor. Fakat Polonya’da CIA destekli “Solidarnoş” hareketinin, Sovyetler Birliği’nde karşı-devrimci muhalefetin “yenilenme” adıyla etkinliğinin arttığı, Macaristan, Çekoslovakya ve Demokratik Almanya’da özellikle katolik kiliseleri üzerinden karşı-devrim hareketlerinin su yüzüne çıktığı dönem 30 yılını tamamladı. Ülkemizde de TKP’nin likidasyonunda üçüncü evreye işaret eden “Dönüşler” üzerinden 30 yıl geçti.
Türkiye’nin en eski partisi TKP 10 Eylül 1920’de kurulmuştur. TKP, 1917 Büyük Ekim Sosyalist Devrimi’nin etkileri ve Anadolu’da başlatılan Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın ateşleri içinde doğmuştur.
TKP’nin Kuruluş Kongresi’nde onaylanan birinci programı, Ulusal Kurtuluş Savaşı’na katılarak, bu savaşı Sosyal Kurtuluş Savaşı’na yükseltme mücadelesinin programıdır.
Türkiye Komünist Partisi’nin 97. kuruluş yıldönümünü ağır baskı, terör ve diktatörlük koşullarında karşılıyoruz. Hangi koşullarda savaştığımızı bu yazıda ele almamız partimizin yayınlarını izleyenler için bir tekrardan öteye geçmeyecektir. Mesele bu koşullardan nasıl çıkılacağı, işçi sınıfının ve yoksulların bu mücadelede nasıl bir rol üstlenecekleri konusudur.
Partimiz savaş tarihi boyunca çeşitli evrelerden geçmiştir. Bu evrelerin nitelikleri her zaman ulusal ve uluslararası koşullar ile bu iki alanda sınıfsal güçlerin yeralımına göre belirlenmiştir. Komünist idelerin yükselme ve tüm halkları kapsayıcı dönemde kurulan partimiz, uluslararası alanda sosyalizm kuruculuğunun yaşadığı tüm dönemlerin, inişlerin, çıkışların ve ilerleme ile gerilemelerin sadece şahidi olmamış, tüm bu gelişmelerden doğrudan etkilenmiştir.
Bir ibret belgesi yayınlıyoruz. Adına “TKP” diyen devlet icazetli resmi tatlı su solcuları bir bildiri yayınlamışlar. Baştan sona safsata içeren metin aslında komünistleri eleştiren ve suçlayan bir özellik taşıyor. Safsata içeriyor ancak bir o kadar da tehlikeli.
Haziran ayında başlayıp Temmuz ayında sonuçlanan ADALET Yürüyüşü ülkede sınıf hareketi içinde farklı yorumlara ve değerlendirmelere neden oldu. “Bu yürüyüş desteklenmeli mi? Dayanışma içinde olunmalı mı? CHP zaten bugüne kadar bütün politikaları ile sistem partisi olduğunu ispatlamıştır, bu eylemi devrimci muhalefetin gazını almak için düzenlemektedir.”
16 Nisan Referandumu, burjuvaziye özgün entrikalarla ne kadar örtülmeye çalışılırsa çalışılsın, süreçleri, referandum öncesi olağan üstü eşitsiz koşulları, siyasal iktidarın zorbalıkları ve bir türlü açıklanamayan sonuçlarıyla oy veren halkın gözünde, parlamentonun işlevsizliğini, çürümüşlüğünü bir kez daha görünür kılmıştır. 16 Nisan gecesinde ortaya çıkan ve kendileri açısından beklenmedik büyüklükteki HAYIR potansiyeli bütün burjuva partilerinde bir paniğe yol açmıştır.
Devletin yapısını hedeflemeyen bir devrim burjuva diktatörlüğünün yıkılıp yerine proletaryanın iktidarının kurulması sonucuna götürmez. Bu bilinen bir gerçektir. Bilinir ama bu stratejik görev sadece Marksçı-Leninci partiler tarafından programlarında yer alır. Bu saptama önemlidir. Çünkü devrimci ve hatta komünist olduğunu iddia eden kimi çevreler bu belirleyici noktayı görmezden gelmeye eğilimlidirler.
