Siyasi mücadeleye İstanbul’da, "gençliğin yolu işçi sınıfının savaş yoludur" şiarıyla iLD saflarında katılan, 80 sonrası partili mücadeleyi illegal koşullarda sürdüren, likidasyon sürecinde devrimci tavrını koruyan ve partimizin likidasyonu kırma çalışmalarında yer alan Kadir yoldaş, 11 Ağustos 2018 günü yaşadığı Avşa’da aramızdan ayrılmıştır.
2014-2015 seçim yıllarında, Cumhurbaşkanlığı, Yerel ve Genel Seçimler sürecinde sayfalarımızda partimizin “Ya faşist diktatörlük, ya da barış ve demokrasiye açılacak bir yola dönemeç” fikrini çokça işlemiştik. Birincisi gerçekleşti.
Burjuva partileri ve onlara özenen sözde “sol” partiler seçim dönemlerinde yığınlarla daha sıkı bağ kurmanın yollarını ararlar. Bu faaliyeti de görece yığınların katıldığı, kültürel yanları da olan seçim toplantıları ile yürütürler. Seçimler biter, faaliyet yine tatile girer. Ellerinde kalan bir iki ilişkiyi de seçim dönemleri arasında kendi kendilerine bolca düzenledikleri eylemliliklerde eritirler. Saat böyle döner.
“Ülkedeki devrimci durumu Duma’da olup bitenlere bakarak değerlendirmemeliyiz. Tersine, Duma’da ortaya çıkan olayları ve meseleleri ülkedeki devrimci duruma bakarak ele almak durumundayız”
24 Haziran seçimlerine sadece muhalefetin hatta bizim kendi seçim hedeflerimiz açısından bakarsak ortada kesin bir başarısızlık olduğunu tespit ediyoruz. Erdoğan, yani MHP destekli AKP-SARAY Rejimi seçimlerden (sonucu her nasıl almış olursa olsun, usülsüzlükleri de engelleyemediğimize göre) amacına ulaştı. Diğer açıdan ise HDP’nin barajı aşmasının önemli olgu olduğunu saptayabiliriz.
70’li ve 80’li yıllarda sınıf ve kitle sendikacılığı alanında yorulmaz bir mücadele içinde bulunmuş olan ve uğrak yaptığı, örgütlediği her işyerinin Erdoğan abisi olan Erdoğan Şenel yoldaşımızı yitirmenin acısını yaşıyoruz. Son yıllarda aktif politik mücadelenin dışında olmasıyla birlikte partimizin çalışmalarını yakından izleyen, mesaj ve iletilerle görüşlerini ileten, öneriler yapan çok duyarlı bir yoldaşımızdı.
24 Haziran 2018 Genel Parlamento ve Cumhurbaşkanlığı Seçimleri tamamlandı. Birçok yurttaşın, kurum ve kuruluşun beklentisinin aksine Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde R.T. Erdoğan 10 milyon oy farkla seçilirken, parlamento seçimlerinde AKP-MHP ittifakı yüksek bir oy oranı farkıyla parlamentoda çoğunluğu güçlenerek korudu.
Seçimler öne alındı. Bir ay, iki ay değil, bir buçuk yıla yakın bir süre erkene alındı. Bunun bir nedeni olmalı. Ekonomisi ve politikası yolunda yürüyen, uluslararası ilişkilerde başarılı olan bir ülke eğer aklını yitirmemişse seçim tarihini neden öne çeksin?
Bu yılki 1 Mayıs tüm Türkiye’de milyonların katılımı ile gerçekleşti. Bu yılki yürüyüş ve mitingleri önceki yıllardan ayıran özellik, sendikalı işçilerin ve emekçilerin eylemlere katılım oranındaki artış idi.
İşçi sınıfının politik örgütü, komünist partilerin yasal olduğu ülkelerde siyasi yığın çalışmaları partilerin kendileri tarafından yürütülür. Leninci bir kadro partisi olmakla kitlesel bir komünist partisi olma arasında bir çelişki yoktur. Yasal partilerde de partinin omurgasını ve çekirdeğini oluşturan yoldaşların arasında genel üye bileşimine uygulanan hukuktan daha farklı bir hukuk uygulanmaktadır. Bu zorla olmaz.
